میکسرهای آنالوگ را میتوان جز نسل اولیه میکسرها دانست که حتی بعد از روی کار آمدن میکسرهای دیجیتال همچنان طرفداران خود را دارد.

میکسر آنالوگ ورودی و خروجی ثابتی دارد به این صورت که بعد از طراحی، ساخت و مونتاژ دیگر قابل تغییر و برنامه ریزی نیست. تمام مسیرها و باس ها ثابت بوده و مسیرها از قبل مشخص شده هستند. میکسر آنالوگ برای هر کانال ردیفهای اختصاصی داشته که جهت تنظیمات مربوط به همان کانال استفاده میشود در نتیجه مسیر صدا بهتر درک میشود. برای تقویت صدای میکروفن، میسکر آنالوگ یک پری آمپلی فایر دارد که این مورد را در میکسر دیجیتال هم میتوان مشاهده کرد. در میکسر آنالوگ امکان ایجاد نویز زیاد استکه میتوان با کنترل صدا و بستن ولوم های بی استفاده آن را حذف کرد. از آنجا که میکسر آنالوگ روی هر کانال یک عملکرد دارد بنابراین کار با آن راحتتر است. با این حال برخی از کاربران میکسر معتقدند با اینکه هر دو میکسر آنالوگ و دیجیتال تا حدی بر روی تن صدا تاثیر میگذارند اما میکسر آنالوگ در نهایت صدای خالصتری را ارائه میدهد.